Pamiętam jednak, jak babcia Krysia śmiała się ze mnie za każdym razem, gdy przychodziłam do niej, by uratowała mi szalik - bo zgubiłam oczko, bo znów za ciasny rządek zrobiłam i nie jestem w stanie kontynuować plecenia.
Od tamtego czasu minęło 15 lat, a może i więcej. Była też przerwa. Kilkuletnia. Ale wróciłam do robótek ręcznych.
Dlaczego? Chciałam Memu pod choinkę rok temu dać coś od siebie, a nie ze sklepu. I pomyślałam o szaliku. Jak się okazało - szalik mnie wówczas przerósł, gdyż z Mym spędzałam zbyt wiele czasu i robienie na drutach po kryjomu było niemałym wyczynem. Udało mi się wówczas zrobić czapkę (w tym roku ją poprawiłam), a na walentynki dopiero do kompletu szalik.
Od tamtej pory zatracam się pomału w robótkach. Ograniczeniem jest jedynie kończąca się włóczka.
Czaiłam się długo, ale w końcu zdecydowałam się na zrobienie sweterka. Pierwszy raz niestety okazał się nie do końca udany. Postanowiłam jednak go uwiecznić na zdjęciach zanim przerobię go na inny.
A oto i on:
Ale ten sweterek był ładny, nie wiem dlaczego, go zlikwidowałaś? buziaki:)
OdpowiedzUsuńMam zamiar jeszcze raz sobie taki krój zrobić, ale ten miał trochę za krótkie rękawy i za ciasny wyszedł przy łączeniu rękawów z resztą :)
Usuń